Ze zijn getraind op ongelooflijk veel data, hebben alle teksten gelezen, alle beelden gezien en alle muziek geluisterd die er bestaat. Zolang het maar ergens op internet te vinden is. Ze kunnen daardoor bijna alles creëren wat je vraagt. Maar wel met een twist. Want ze hebben de klok horen luiden, maar geen idee waar de klepel hangt. Of wat überhaupt een klok is. Dus je krijgt een huis zonder deuren, of een schaap met vijf poten. Of de essentie van een menigte, waarin je niemand echt kan herkennen. Het is vertrouwd en vervreemdend tegelijk.
Ik omarm die twist, en de AI-bots krijgen een plaats in mijn digitale atelier en speeltuin ‘Imaginalis Synthetica’. En ze gaan samen met me aan de slag. Soms volgen ze netjes mijn aanwijzingen en creëren beelden die ik verwacht. Maar vaker gaan ze hun eigen gang en komen met een storm van bizarre beelden waar ik geen controle over heb. Beelden die ik niet had verwacht, maar die me wel verwonderen en inspireren. Het is een symbiose waarbij we elkaar versterken.
Grote vraag hierbij is, wie heeft de beelden bedacht? Ben ik nog wel de kunstenaar? Of is de AI dat? En wat is kunst eigenlijk? Misschien moet ik dat ook loslaten. Er komen in ieder geval interessante beelden uit.
