Hoe kun je als kunstenaars coronaproof samenwerken en toewerken naar een presentatie.
Deze vraag werd voor Kunst Achter Dijken actueel na het afgelasten van het festival 2020
Stefan Belderbos bedacht een plan om in toerbeurt in de Victoriuskerk met meerdere kunstenaars aan een gezamenlijk kunstwerk te werken. Als thema koos hij ‘isolatie’. Nynke Brandma kwam vervolgens met het idee om 24 uur in isolatie te gaan in de kerk. Brandsma en Belderbos werkten het plan samen verder uit. Zo ontstond het project ’24 uur Victoriuskerk’.
Brandsma verbleef 24 uur in de kerk. Belderbos kwam langs en leverde met projecties en performances een bijdrage. Samen gingen zij een onderzoekend werkproces aan rond thema’s als geloof, isolatie, kerk en de krimpende geloofsgemeenschap in het dorp.
Klokslag 12, op vrijdag 26 juni, begint het avontuur van Brandsma in de Victoriuskerk. Op een groot vel papier schrijft zij eerst al haar associaties en vragen op rond de thema’s kerk, geloof en gemeenschap. In het koor bouwt zij daarna van alle losse stoelen een hoge toren. De toren van lege stoelen staat voor haar symbool voor de afwezige geloofsgemeenschap.
In de middag dekt zij samen met Belderbos het metershoge kruis aan de muur af met een wit doek. Ook de banken in het koor en de toren van stoelen worden bedekt. De ruimte oogt nu veel lichter. De afgedekte meubels roepen associaties op met een huis dat niet langer wordt bewoond. Een huis waar de bewoners voor lange tijd zijn vertrokken en voor vertrek hun meubels hebben afgedekt. In deze setting worden er twee performances uitgevoerd door Belderbos.
In de avond improviseert kunstenaar en muzikant Felix Roosenstein op klarinet voor een klein publiek van vier personen. Bij het ochtendgloren, om vier uur ’s ochtends stelt Brandsma haar camera opnieuw op. Zij heeft de toren van stoelen weggehaald. Nu staat alleen de stoel van de voorganger nog in het koor. Op haar foto’s wordt de stilte en leegte in de kerk op dat moment bijna tastbaar. Voor haar een van de mooiste momenten tijdens dit project. ‘De stilte, de rust. Het maanlicht dat door de grote ramen de contouren van de preekstoel zichtbaar maakt. Het is best intens omdat het gebouw zoveel geschiedenis ademt. Dat voel je, vooral als je daar in het donker alleen bent’.
Het volledige fotoverslag en videodagboek is te vinden op de site van Nynke Brandsma. Eén van de foto’s van Brandsma, gemaakt tijdens dit project werd geselecteerd voor het boek Pandamic. Pandamic is een selectie uit de 27.00 inzendingen voor de Care4Corona fotowedstrijd. Het project werd eerder al gepubliceerd in het tijdschrift Laetare.
